Mία από τις ιστορικότερες πίστες στο μηχανοκίνητο αθλητισμό είναι αναμφίβολα το Νυρμπουργκρίνγκ ή απλά Ρινγκ όπως συνήθως λέγεται. Ξεκίνησε σαν μία διαδρομή 28,265χλμ μέσα στα δάση της δυτικής Γερμανίας, κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο. Η ιδέα του σιρκουΐ ήρθε τη δεκαετία του '20 από τον Δρ. Κρόιτς, ο οποίος αισθάνθηκε ότι η κατασκευή θα μείωνε την ανεργία, θα αύξανε τον τουρισμό και τα έδινε στη Γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία μία πίστα δοκιμών. Η ιδέα εγκρίθηκε από τη Γερμανική κυβέρνηση που έδωσε και τα 15.000.000 Μάρκα που χρειαζόταν για την κατασκευή. Η πίστα που σχεδιάστηκε από το γραφείο του Γουσταβ Άιχλερ, αποτελούνταν από 2 κομμάτια. Το Νορντσλάιφε (βόρεια) και Σουντσλάιφε (νότια). Τα δύο κομμάτια έδιναν 4 διαφορετικές διαδρομές. Τη Νόρντσλάιφε (22,81χλμ), τη Σουντσλάιφε (7,747χλμ), τη συνδυαστική Γκεσαμστρέκε (28,265χλμ) και τη μικρή Μπετονσλάιφε (2,2χλμ) στο σημείο που ενώνονται οι δύο πίστες και βρίσκονταν τα πιτς και οι μεγάλες εξέδρες. Ο πρώτος αγώνας έγινε τον Ιούνιο του 1927 και νικητής ήταν ο Γερμανός Ρούντολφ Καρατσιόλα, μπροστά σε 100.000 θεατές. Οι μεγαλύτεροι οδηγοί στην ιστορία του σπορ είναι στη λίστα των νικητών, όπως Νουβολάρι, Φάντζιο, Κλαρκ, Στιούαρτ. Καθώς περνούσαν τα χρόνια τα δύο αλληλένδετα προβλήματα της ασφάλειας και του μήκους της πίστας που εμπόδιζε την καλή τηλεοπτική κάλυψη, έδωσαν τροφή σε φωνές εναντίον της υπάρξης του Ρινγκ στο πρόγραμμα. Ο Αυστριακός θρύλος Νίκι Λάουντα αν και ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που είχε κατέβει (ρεκόρ που ισχύει ακόμα) τα 7' στο μεγάλο Νορντσλάιφε, κάλεσε τους υπόλοιπους οδηγούς να μποϊκοτάρουν τον αγώνα του 1976. Οι άλλοι οδηγοί αρνήθηκαν και στον 2ο γύρο του αγώνα ο Λάουντα βγήκε από την πίστα και κάηκε πάρα πολύ σοβαρά, ατύχημα που είχε ως αποτέλεσμα την άμεση αποβολή της πίστας από το πρωτάθλημα. Η πίστα έγινε λίγο πιο σύντομη και παρέμεινε στα GP μοτοσυκλετών μέχρι το '80 και τους αγώνες αντοχής μέχρι το '83. Η F1 επανήλθε το 1984 στο αναμορφωμένο Σουντσλάιφε που πλέον ονομάζεται GP-Strecke ως το "Ευρωπαϊκο GP" καθώς το Γκραν Πρι Γερμανίας παρέμεινε στο Χόκενχάιμ. Τον αγώνα κέρδισε ο Αλαίν Προστ, παρά τη θλίψη πολλών οπαδών για την εγκατάλειψη του παλιού σιρκουΐ. Μετά από μόλις έναν ακόμα αγώνα το 1985, η πίστα έχασε τη θέση της στο πρόγραμμα, για να επανέλθει το 1995 ως Γκραν Πρι Ευρώπης ή Λουξεμβούργου, για να καλύψει την τεράστια δημοφιλία που είχε το σπορ στη Γερμανία λόγω της ανόδου του Σουμάχερ. Ο οποίος δεν απογοήτευσε τους τοπικούς φαν κερδίζοντας εκείνη τη χρονιά και άλλες 5 στο μέλλον, γινόμενος με 6 νίκες ο πολυνίκης της πίστας. Το 2002 η πίστα αναμορφώθηκε και μεγάλωσε σε μήκος για να διευκολυνθούν τα προσπεράσματα. To 2005 έγινε ο πιο δραματικός αγώνας της σύγχρονης εποχής με τον Αλόνσο να κυνηγάει τον Ράικονεν που είχε πρόβλημα στα λάστιχα και είχε 10" πρωτοπορεία. Η κατάρρευση της ανάρτησης του Ράικονεν στον τελευταίο γύρο έδωσε τη νίκη και προβάδισμα για τον τίτλο στον Αλόνσο με Ρενώ. Ο αγώνας του 2007 με νικητή τον Αλόνσο με Μακ Λάρεν ήταν ο τελευταίος ως Ευρωπαϊκο GP και από την επόμενη χρονιά ο αγώνας εναλλάσεται ως Γερμανικό Γκραν Πρι με το Χόκενχαϊμ. Εκείνη τη χρονιά οι στροφές 8 και 9 ονομάστηκαν Σουμαχερ S προς τιμη του Γερμανού οδηγού που είχε εγκαταλλείψει. Η επιστροφή του στους αγώνες το 2010 του έδωσε ένα ρεκόρ ακόμα, κάνοντας τον τον πρώτο οδηγό που οδήγησε σε στροφή με το όνομά του. Σχολιάζοντας την εμπειρία του από το παλιό Ρινγκ ο θρύλικός Σερ Τζάκι Στιούαρτ ειπε: "Τίποτα δε μου έδινε μεγαλύτερη ικανοποίηση από μία νίκη στο Νυρμπουργκρίνγκ. Παρόλα αυτά πάντα φοβόμουν."